Ofis, o garip ekosistem… Klima ayarından tutun da çay poşetinin markasına kadar sürekli aynı konuların konuşulduğu, dedikodunun su soğutucudan akan su gibi hiç durmadan çağladığı bir yer. Ve bu tuhaf dünyanın en dikkat çekici sakinlerinden biri de kendini şirketin bel kemiği, olmazsa olmaz çarkı olarak gören “Vazgeçilmez” çalışan.
Her sabah masasına kurulur Vazgeçilmez. Sanki dünyayı kurtarma planları yapan bir süper kahramanmış gibi şirketin geleceği hakkında derin düşüncelere dalar. Öğle arası “önemli” toplantılar olmazsa olmazdır tabii ki. Vazgeçilmez’in en büyük sorumluluklarından biri de gün içinde yöneticilere “değerli” tavsiyelerde bulunmaktır.
Ancak bu yoğun ve özverili mesainin garip bir şekilde hep aynı pozisyonda, aynı monotonlukta, aynı bezginlikte sürdüğünü fark ederiz zamanla. Ve işte tam da bu noktada, Vazgeçilmez’in ironik trajedisi başlar. Kendi yarattığı illüzyonun tutsağı olmuştur çünkü. Sürekli daha iyi bir pozisyonu hak ettiğini düşünür durur ama nedense o pozisyona bir türlü ulaşamaz.
Peki neden? Çünkü Vazgeçilmez’in en büyük zaafı, gerçekten “vazgeçilmez” olduğunu düşünmesidir! Oysa gerçek hayatta, hiçbir şirket, hiçbir organizasyon içinde kimse gerçekten vazgeçilmez değildir. Herkesin yeri doldurulabilir, her görevin bir alternatifi vardır. Şirketlerin doğasında değişim, dönüşüm ve adaptasyon vardır. Gerçekten vazgeçilmez olan şey ise; değişime ayak uydurabilen, kendini geliştiren, yeni beceriler öğrenen ve “değiştirilemez” olmak yerine “değerli” olmayı hedefleyen çalışandır.
Vazgeçilmezlik sendromu, aslında bir nevi kendini beğenmişlik sarhoşluğudur. Çalışanı gerçek potansiyelini keşfetmekten, yeni ufuklara yelken açmaktan alıkoyar. Bir bataklığa saplanmışçasına aynı yerde dönüp durmasına neden olur. İlerlemek, yükselmek, daha iyisini başarmak, tüm bu potansiyelin önündeki en büyük engel, ironik bir şekilde “vazgeçilmez” olma yanılgısıdır.
Peki, sevgili “Vazgeçilmez” çalışanlar, bu kısır döngüden nasıl çıkılır? Nasıl kurtulunur bu illüzyondan? Aslında çözüm oldukça basit. İlk adım, yanılgıyı kırmak, gerçeği kabullenmek. Evet, değerlisiniz, yeteneklisiniz belki ama vazgeçilmez değilsiniz. Bu gerçeği kabullenmek, sizi özgürleştirecek, sizi kendinize getirecek. İşinizin kıymetini bileceksiniz ama kendinizi sistemin merkezine koymayacaksınız.
Kendinize karşı dürüst olmanın zamanı geldi. Gerçekten işinizden memnun değilseniz, neden hala aynı yerdesiniz? “Daha iyisini hak ediyorum” demek kolay, harekete geçmek zor. Gerçekten ne istediğinizi belirleyin önce, sonra da o hedef için çalışın. Kendinize gerçekçi hedefler koyun, bu hedeflere ulaşmak için ter dökün.
Şikayet etmeyi bırakın artık, harekete geçin. Sürekli “daha iyisini hak ettiğinizi” söyleyip hiçbir şey yapmamak, sizi bir yere götürmez. Tam tersine, yerinde saymaya devam edersiniz. Becerilerinizi geliştirin, yeni sorumluluklar alın, risk almaktan korkmayın. Unutmayın, eylemsizlik, “vazgeçilmez” olma yanılgısını daha da derinleştirir.
Ve belki de en önemlisi, vazgeçilebilir olmanın verdiği özgürlüğü keşfedin. Evet, doğru duydunuz. Vazgeçilebilir olmak, korkutucu değil, özgürleştirici bir şey aslında. Size yeni kapılar açar, yeni fırsatlar sunar. Sizi bir yere saplanıp kalmaktan kurtarır.
Gerçek değerinizi, kendinizi vazgeçilmez sanmakta değil, “daha iyisini” yapma arzusuyla kendinizi sürekli geliştirmekte bulacaksınız. Gerçek başarıya, “vazgeçilmez” olma yanılgısıyla yetinmek yerine, sürekli öğrenen, gelişen ve değişen bir birey olarak şirketin ve kendi hikayenizin bir parçası olmakla ulaşacaksınız.
Unutmayın, vazgeçilmez olmaya çalışmak yerine, değerli olmaya odaklanın. Kendi potansiyelinizi keşfedin, kendinizi geliştirin, değişime ayak uydurun. Başkalarının sizin hakkınızda ne düşündüğünü değil, siz kendiniz hakkında ne düşündüğünüzü önemseyin.
Kendi değerinizi kendiniz belirleyin, kendi kararlarınızı kendiniz verin. Hayatınızın kontrolünü elinize alın. Başkalarının beklentilerini değil, kendi isteklerinizi öncelik haline getirin. Kendi yolunuzu çizin, kendi hikayenizi yazın.
Ve en önemlisi, yolculuğun kendisinin de bir amaç olduğunu unutmayın. Her adımda kendinizi geliştiriyor, büyütüyor olacaksınız. Belki de asıl vazgeçilmez olan, bu yolculuğun kendisi olacak.
Haydi, şimdi sizler de vazgeçilmez olma illüzyonundan kurtulun ve kendi gerçek potansiyelinizi keşfetmeye başlayın. Unutmayın, siz vazgeçilmez değilsiniz belki ama kesinlikle değerlisiniz ve daha da değerli olabilirsiniz. Yeter ki kendinize inanın ve harekete geçin.
Tarih
