Danışmanlık yaptığım yıllardı. Birgün telefonum çaldı. Orta ölçekli, kimyasal ve temizlik ürünleri üreten ve dağıtan grubun İK Direktörüydü arayan. LinkedIn üzerinden araştırma yaptıklarını ve...
Profesyonel hayatta devlet kademesinde bir işe girmek yerine özel sektörde bir kariyer seçmiş bir kişiyseniz ve ayrıldığınız bir işin ardından gönlünüze göre her açıdan...
Mal veya hizmet üretiminde yaşadığımız hızlı değişimler iş dünyasını yöneten yöneticilerin profilinde de aynı hızda değişimleri beraberinde getirdi.Ürün çeşidinin görece az ve marka bağımlılığının...
Bir öğretim görevlisi sınav sorusu olarak "Neden?" diye sorar. Ortalama puanlar alınırken sadece "Çünkü" yanıtıyla tam puan alan bir öğrenci dikkat çeker. Yazar kariyerinde her zaman uygun unvanlara sahip olmuş ve gerektiğinde kendi şirketini kurmuştur. İstanbul'da bir depo işletirken, eski bir çalışanın küçümseyici tavrına rağmen, takım ruhuyla çalışmayı sürdürmüştür. Yaşam deneyimleri sonucunda farklı şirketler kurup zamanla onları satmış, kapatmış veya devretmiş ve profesyonel hayata dönmüştür. Yazar, her şeye yeniden başlamanın önemini ve sürekli değişen yaşamı vurgular.
Hepimiz çalıştığımız sürece çok farklı deneyimler elde ediyoruz. İyi veya kötü tüm anılarımız çalıştığımız şirketlerde mesai harcarken birikiyor. Bazen boş boş oturup hiçbir işle...
Hayatta başarıyı çoğu zaman yanlış tanımlıyoruz; sanki mesele, başkalarını sollayıp varış çizgisine önce ulaşmakmış gibi. Oysa hayat bir yarış pisti değil, sabırla geçilmesi gereken uzun bir trafik akışı ve bu trafikteki tek rakibimiz, dünkü halimiz. Toplum bize hep “daha hızlı, daha çok, daha önde ol” diyor ama asıl soru şu olmalı: “Ben bugün, dünün ben’inden daha mı iyiyim?” Kendini geçmek; büyük zaferler kazanmak değil, küçük alışkanlıkları dönüştürmektir — dün ertelediğini bugün yapabilmek, öfkelendiğin yerde susabilmek ya da kendine bir bardak su fazla içirebilmektir. Başkalarıyla kıyaslandığında sonuç hep huzursuzluk olur, çünkü bu yarışın sonu yoktur. Gerçek başarı, kendi gölgeni geçebildiğin o küçük ama anlamlı anlarda gizlidir. Çünkü insan, başkalarını değil, kendi sınırlarını aştığında özgürleşir.
Transpersonel liderlik, liderliği yalnızca hedefler ve performansla sınırlamayıp, ekibin bilinç, ruhsal denge ve kolektif uyumunu da gözeten bir anlayıştır. Bu liderlik türü, çalışanları birer “kaynak” değil, potansiyelleri ve sezgileriyle bir bütün olarak görür. Uruguay eski başkanı Jose Mujica, mütevazı yaşam tarzı, şeffaflığı ve toplumsal faydayı merkeze alan yaklaşımıyla bu liderlik anlayışının canlı bir örneğidir. Transpersonel lider için güven, bir strateji değil, ruhsal bir sorumluluktur; çünkü güven, hem ekip enerjisinin hem de kolektif bilincin temelini oluşturur. Şirketlerde güvenli bir ortam yaratmak, çalışanların içsel motivasyonlarını, yaratıcılıklarını ve bağlılıklarını artırır. Ancak güven zedelendiğinde, liderin görevi hatalarını fark etmek, şeffaflıkla iletişim kurmak ve tutarlılıkla güveni yeniden inşa etmektir. Dürüstlük, empati, adalet ve bilinçli iletişim, transpersonel liderin en güçlü araçlarıdır. Gerçek liderlik, sadece sözlerle değil, varlığıyla güven veren bir enerji alanı yaratabilmektir.
Alışveriş artık yalnızca ürün almak değil, markayla kurulan ilişkinin bir parçası. Bu ilişkinin en kritik aşaması ise iade süreci. Çünkü iade, bir markanın müşterisine gerçekten ne kadar değer verdiğini gösteren sınavdır. Müşteri açısından kolay ve destekleyici bir iade süreci, güven ve sadakat duygusunu pekiştirirken; markalar için bu süreç, kısa vadede maliyet yaratsa da uzun vadede güçlü bir imaj ve sadık müşteri kitlesi kazandırır. Zorlaştırılan iade politikaları ise kaliteyi gölgede bırakır, olumsuz deneyimler hızla yayılır. Dolayısıyla asıl mesele “maliyet mi, sadakat mi?” değil; “bugünü mü kurtaracağız, geleceğe mi yatırım yapacağız?” sorusudur. Çünkü markalar bilir ki güven, iade sürecinde kazanılır ve bir kez kaybedildiğinde hiçbir reklam bütçesiyle geri alınamaz.
Günümüzün belirsizliklerle dolu iş dünyasında masraf takibi yalnızca bütçe kontrolü değil, stratejik bir yönetim aracıdır. Yüksek enflasyon, faiz baskısı ve küresel riskler altında şirketlerin sürdürülebilir büyüme için güçlü bir stratejik altyapı, net bir vizyon ve esnek karar mekanizmaları kurması gerekir. Başarılı masraf yönetimi, sadece tasarruf sağlamakla kalmaz; aynı zamanda eğitim, teknoloji ve Ar-Ge gibi uzun vadeli yatırımlara kaynak yaratarak rekabet avantajı oluşturur. Bu süreçte kültürel dönüşüm de kritik önemdedir: çalışanların masrafları “kısıt” değil, stratejik bir “yatırım” olarak görmesi gerekir. Kâr marjı iyileştirme programlarının başarısı ise planlama, liderlik, veri yönetimi ve kültürel adaptasyona bağlıdır. Liderlerin görevi, kaynakları verimli kullanırken vizyonu korumak, değişen koşullara hızla uyum sağlamak ve stratejik hedefleri tüm organizasyona yaymaktır. Sonuçta, bugünün stratejik altyapısı, yarının kâr marjının ve sürdürülebilir başarısının teminatıdır.
